Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Θλιβερή διαπίστωση.
Πέρυσι έλεγα ότι η υπόθεση Μπελέρη μπορεί να γίνει η «ταφόπλακα της ελληνικής μειονότητας της Βορείου Ηπείρου».
Έφαγα αρκετό «ξύλο» για αυτήν την έκφραση. Ας δούμε όμως λίγο τι έγινε
- Επί 15 μήνες διοικούσε τον Δήμο Χειμάρρας η παράταξη που έχασε τις εκλογές (αυτές που είχε κερδίσει ο Μπελέρης).
- Ο Μπελέρης εξέτισε την πλήρη ποινή του, χωρίς ούτε άδεια (παρά μόνο για την κηδεία της γιαγιάς του για 1 ώρα μετρημένη)
- Αναφορά της Διπλωματικής Υπηρεσίας της ΕΕ περιέγραφε τις εκλογές ότι έγιναν «σε καλό κλίμα».
- Ο Ράμα έκανε 3 φιέστες στην Ελλάδα, σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Χανιά.
- Η Αλβανία δεν πήρε απλώς ημερομηνία, αλλά ξεκίνησε ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ στις 15 Οκτωβρίου 2024.
- Στις εθνικές εκλογές προ εβδομάδος, το κόμμα του Ράμα σάρωσε στις 3 περιφέρειες της μειονότητας (Αργυρόκαστρο, Αυλώνα και Κορυτσά) με ποσοστά άνω του 60%
- Η αποχή στις περιοχές της μειονότητας ξεπέρασε το 80% (όχι, δεν είναι καλό αυτό. Μπορεί μεν να δείχει ότι τον Ράμα δεν τον ψήφισαν κατ’ ανάγκην όλοι όσοι έχουν ελληνική συνείδηση, αλλά δείχνει και ότι οι περιοχές έχουν εγκαταλειφθεί)
- Η μειονότητα εξέλεξε έναν βουλευτή με την αντιπολίτευση (Ντούλες). Εξέλεξε όμως και έναν με το κόμμα του Ράμα, τον Βασίλη Λάγιο.
- Ο Βασίλης Λάγιος, όπως και άλλοι μειονοτικοί, δείχνει να ενδιαφέρονται περισσότερο για τις επιχειρήσεις τους, να τα έχουν καλά με το καθεστώς του Ράμα, ενώ μια χαρά αυτές δρουν και στην Ελλάδα.
- Αυτοί οι μειονοτικοί που δίνουν χείρα βοηθείας στον Ράμα, ουσιαστικά εργάζονται εναντίον της μειονότητας, διότι με το που περνάει τα σύνορα της Αλβανίας ο Ράμα, το πρώτο πράγμα που λέει είναι «εγώ μια χαρά φέρομαι στη μειονότητα, ορίστε, υποψηφίους τους βάζω, τους εκλέγω κι όλας και μια χαρά είμαστε όλοι μαζί. Μην ακούτε τους 2-3 ακραίους που φωνάζουν»
- Ο Λάγιος πήρε 2047 σταυρούς και ο Γκικουρία μόνο 841 (που είχε κατέβει για Δήμαρχος στη θέση του Μπελέρη και τώρα για βουλευτής που πάλι δεν εκλέχτηκε)
- Παρόμοιο ρόλο με τον Λάγιο έπαιξε και ο Βαγγέλης Τάβος. Είχε δεχθεί να διοριστεί περιφερειάρχης της περιοχής από τον Ράμα, όσο ο Μπελέρης και ο Κοκαβέσης ήταν στην φυλακή (χωρίς κατηγορία), ώστε να δώσει το επιχείρημα στον Ράμα ότι μια χαρά φέρεται στην μειονότητα.
- Και εννοείται, ότι η Ομόνοια είναι αδύναμη, δεν κατέβηκε καν στις εκλογές συγκροτημένα, ίσως επειδή και να κατέβαινε δεν θα έκανε τίποτα σε αυτές τις συνθήκες.
Επαναδιατυπώνω λοιπόν με πιο ήπια έκφραση.
Η υπόθεση Μπελέρη ήταν το σημείο καμπής στις ελληνοαλβανικές σχέσεις.
Σημείο καμπής είναι αυτό που αλλάζει τα πράγματα. Η συνάρτηση γίνεται από κοίλη, κυρτή ή το αντίστροφο.
Μετά την υπόθεση Μπελέρη, η Αλβανία θα γίνεται όλο και πιο επιθετική και η Ελλάδα όλο και περισσότερο αμυνόμενη.
Αντί να διεκδικεί η Ελλάδα ισότιμα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας εκεί, δηλαδή επέκταση μειονοτικής ζώνης όπου υπάρχουν Έλληνες, ελεύθερη καταγραφή στις απογραφές, πλήρη εφαρμογή του καθεστώτος μειονότητας, παύση αρπαγής περιουσιών και δημοκρατικές λειτουργείες
θα αρχίσει να διεκδικεί όλο και περισσότερο η Αλβανία. Να διεκδικεί καθεστώς μειονότητας, να διεκδικεί λόγο στα ελληνικά σχολεία, να διεκδικεί ζητήματα Τσάμηδων (που ήταν εγκληματίες πολέμου) κοκ.
Να μη χαίρονται όμως οι Αλβανοί του τυραννίσκου Έντι Ράμα.
Η ελληνική μειονότητα άντεξε πολύ χειρότερα στο παρελθόν.