Γράφει ο Τηλέμαχος Χορμοβίτης.
Ο Nόρμαν Τέμπιτ, που πέθανε στις 7 Ιουλίου σε ηλικία 94 ετών, ήταν μια από τις πιο εμβληματικές φιγούρες της θατσερικής Βρετανίας.
Με τις κοινωνικές του καταβολές να βρίσκονται στην εργατική τάξη της χώρας, ο Τέμπιτ δούλεψε ως πιλότος και έγινε βουλευτής των Συντηρητικών το 1970. Εκπροσωπούσε τον περίφημο “Essex Man” (δηλαδή τον μέσο, μικροαστό Βρετανό που στήριξε την Μάργκαρετ Θάτσερ και τις πολιτικές της τη δεκαετία του ’80 ) και συμμεριζόταν τις αρχές του, τις αξίες του και τις ανησυχίες του: πίστη στην πατρίδα και στη σκληρή δουλειά, συνειδητοποίηση της ανάγκης για μείωση του κράτους, εχθρότητα προς τα εργατικά συνδικάτα και τα υπερβολικά προνόμια που είχαν αποκτήσει, αντίθεση στη μαζική μετανάστευση, αυστηρότητα στην αντιμετώπιση του εγκλήματος. Πολύ γρήγορα ξεχώρισε εξαιτίας της μαχητικότητάς του, της κοφτερής του γλώσσας και των σκληρών επιθέσεων που εξαπέλυε εναντίον των πολιτικών αντιπάλων του θατσερισμού. Αλλά ο Τέμπιτ δεν έμενε μόνο στα λόγια. Ως υπουργός έφερε εις πέρας σημαντικές μεταρρυθμίσεις αφού αυτός ήταν υπεύθυνος για τη νομοθεσία που περιόριζε δραστικά τη δύναμη των συνδικάτων και αυτός ήταν που προχώρησε στις πρώτες ιδιωτικοποιήσεις. Η βάση του κόμματος τον λάτρευε, ήταν το πιο προβεβλημένο στέλεχος της κυβέρνησης και ο πιο πιστός σύμμαχος της Θάτσερ και για μια περίοδο θεωρούνταν ο πιο πιθανός διάδοχός της. Όλα φαινόταν να πηγαίνουν καλά για τον Nόρμαν Τέμπιτ μέχρι την 12η Οκτωβρίου του 1984.
Εκείνη την ημέρα, μια βόμβα του IRA εξερράγη στο ξενοδοχείο όπου διέμενε η Θάτσερ και οι υπουργοί της στην πόλη του Μπράιτον (ήταν εκεί για το Συνέδριο των Τόρηδων). Ήταν τέτοια η ισχύς της βόμβας που ο Τέμπιτ μαζί με τη γυναίκα του Μάργκαρετ (“η άλλη Μάργκαρετ”, όπως έλεγε ο ίδιος) βρέθηκαν από τον πέμπτο όροφο -όπου ήταν το δωμάτιο τους- στο ισόγειο θαμμένοι κάτω από τα ερείπια του ξενοδοχείου. Ο ίδιος τραυματίστηκε σοβαρά (υπέφερε από συνεχείς σωματικούς πόνους μέχρι να πεθάνει) αλλά η σύζυγός του στάθηκε πιο άτυχη : εξαιτίας σοβαρών τραυμάτων στη σπονδυλική στήλη, έμεινε παράλυτη και καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι για την υπόλοιπη ζωή της. Ύστερα από αυτό το τραγικό γεγονός, ο Τέμπιτ άρχισε σταδιακά να αποσύρεται από την πρώτη γραμμή της πολιτικής ζωής. Αν και η σύζυγός του είχε την απαραίτητη ιατρική βοήθεια στο σπίτι, ήθελε να βρίσκεται ο ίδιος δίπλα της για να την φροντίζει. (μέχρι το τέλος της ζωής της Μάργκαρετ το 2020, ο Τέμπιτ ξυπνούσε δυο φορές μέσα στη νύχτα για να της αλλάζει πλευρό στο κρεβάτι, μιας και η ίδια ήταν ανίκανη να το κάνει).
Το 1992 αποφάσισε να μην βάλει ξανά υποψηφιότητα για βουλευτής και κατέλαβε μια θέση στη Βουλή των Λόρδων. Σταθερά στη δεξιά πτέρυγα του κόμματός του, δεν παρέλειπε μέχρι τα βαθιά γεράματα να εκφράζει τις απόψεις του με τη μαχητικότητα που τον διέκρινε σε όλη την ζωή του: υπέρμαχος της αποχώρησης της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση πολύ πριν το Brexit (ψήφισε εναντίον της Συνθήκης του Μάαστριχτ), στράφηκε εναντίον των αποϊδεολογικοποιημένων “εκσυγχρονιστών” του Συντηρητικού Κόμματος (βλέπε Ντέιβιντ Κάμερον), της woke κουλτούρας, της χαλαρής μεταναστευτικής πολιτικής αλλά και των λοκντάουν (“δεν μπορούμε να θυσιάσουμε το μέλλον των νέων για να είναι η γενιά μου ασφαλής”, είχε γράψει).
Νόρμαν Τέμπιτ, RIP.